Izabella Horodecka - zmobilizowana 24 sierpnia 1939 r. Pracowała jako siostra Szpitala Ujazdowskiego, potem Szpitala Polowego Nr 104, z którym ewakuowała się do Trembowli. W listopadzie 1939 udało jej się wrócić z sowieckiej strefy okupacyjnej do Warszawy. Następnie w konspiracji: początkowo działała w oddziałach Wachlarza, a następnie – jako wywiadowczyni i łączniczka – w oddziale specjalnym (likwidacyjnym – tj. wykonującym wyroki śmierci na Niemcach i kolaborantach) 993W Komendy Głównej AK.
Walczyła w powstaniu warszawskim na Woli i Starym Mieście. Kanałami przedostała się na Żoliborz i do Kampinosu, uczestniczyła w walkach partyzanckich. Była dwukrotnie ranna - pod Jaktorowem i Grójcem.
27 lipca 1944 r. Izabella Horodecka ps. "Teresa". otrzymała stopień oficerski – podporucznik czasu wojny. Kawaler m.in. Krzyża Walecznych (trzykrotnie), Orderu Virtuti Militari V klasy i Krzyża Armii Krajowej.
Po wojnie pracownik Ministerstwa Budownictwa, turystka i przewodniczka kajakowa.